සිහින මංසල | Part 3

මහේශය කියපු විදි‍යට නම් මේකප් බේසමක්ම තමයි. රතු පාටට ලිප්ස්ටික් ගාන් එනවා ආයෙත් නෑ මල මෝහිණීම තමයි. අපි නම් ඒ දවස් වල හිතන් හිටියේ මෙයාට සීගිරි කාශ්යපගේ මාලිගවෙ බිතු සිතුවම් වලත් මෙයා ඉන්න ඇති කියලයි. අර ඒවයෙ මල් වට්ටියක් අරන් ඉන්නේ මෙයාද කොහෙද. ඒ තරමටම සීගිරි කාශ්යප මෙයාගෙ ලව් එක වෙලයි හිටියේ.

ඒ මිස් නිසා තමයි අපි සමාජ අධ්යයනය ගොඩ ගියේ මොක වුණත්. මරුවට උගන්නනවා මතක හිටින්න. එක එක පාඩම් වලට අපි ලවා පොඩි පොඩි පොත් පිංචවල් එහෙම හැදෙව්ව නිසා සිරාවටම පාඩම් මතක හිටියා. විශේෂෙන්ම කෙටි සටහන් ලිවිල්ල. අපේ විනෝදෙට අපි මිස්ට මෝහිණී කිව්වට කවුරුත්ම වගේ එයාට හුඟක් ආදරෙයි. ඔය නමත් අපේ සෙට් එකේම ගොඩ නගපු කාර්ඩ් එකක් තමයි.

මං ඉතින් මොන වැඩේ කරන්නත් උදව් ඉල්ල ගත්තේ මගේ එහා පැත්තේ හිටපු රුශාන්ගෙන් තමයි. අර මං කලින් කියපු සීගිරිය ගැන ලිපිය ලියද්දිත් අපි දෙන්නා තරගෙටම තමයි ඕක ලීවෙ වැඩිම පිටු ගාණක් කවුද ලියන්නේ බලන්න. 

ඒ පන්ති වලදි මගේ හොදම යාලුවා වගෙම කල්යාණ මිත්රනයා වුනේ රුශාන් තමයි. මට මුණ ගැහුණ හොදම පොරවල් කීප දෙනා අතර මෙයා මුලින්ම ඉන්න හේතු කීපයක්ම තියෙනවා. අනික් එක, මුගේ අනම් මනම් ශෝ නෑ. ගොඩාක් දක්ෂ මනුස්සයෙක්. ඒ වුනාට හරිම නිහතමානී පොරක්. එහෙම අය ලේසියෙන් හොයා ගන්න අමාරුයි. රුශාන් දැන් ජයවර්ධන පුර විශ්ව විද්යාමලයේ වෛද්යු පීඨයේ ඉගෙනීම් කරනව.

"සම්පත් සම්පත් මෙහෙ එනවකො පොඩි වැඩක් තියෙනවා කරන්න. ඕයි ඉතින් එනවකො තමුසෙගේ ශෝ නැතුව. ඇයි බන්? උබලට මාවම ඕනෙද කන්න? නෑ නෑ ඕයි. හිමාල්ට කියන නම දන්නවද උඹ? නෑ ඇයි මොකක් ද? උඹ හිමාල්ට ඌ පන්තියේ ඉන්න වෙලාවක හයියෙන් කැ ගහපන් 'ඇටමරියා, ඇටමරියා' කියලා. ඕක තමයි උගේ පෙට් නේම් එක. ඕකේ?"

ජනිදු මේ විදියට සම්පත්ට කියලා වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ සම්පත්, "ඇටමරියා, ඇටමරියා, ඇටමරියා, හූ හූ හිමාල් ඇටමරියා, ඇටමරියා" මේ වගේ සොමියෙන් පිරුණ බයිටක් නම් ආයේ කවදාවත් වෙලා නෑ. පන්තියේ ඒ වෙලාවෙ හිටපු හැමෝම වගේ බක බක ගගා සම්පත්ට හිනා වුනා. ඉන්ටර්වල් එක වෙලාව නිසා හොදට ගියා. නැත්නම් එහා පැත්තේ තිබුන ස්ටාෆ් රූම් එකටත් ඇහෙන්න තිබ්බා. එදා ඉදන් සම්පතා ඔය සිද්ධිය නිසාම බයිට් වෙන්න ඇති අම්බානක්. සම්පතාට එදා ඉදන් ‘ඇටමරියා’ කියල කාර්ඩ් එකකුත් වැටුනා.